Obejmowanie nogi lub ocieranie

Możliwe przyczyny : Nadmierny popęd płciowy skłoność do zachowania dominującego 

Zalecenie: W żadnym razie nie wolno tolerować tego rodzaju zachowania należy wybrać się z psem do weterynarza aby ustalic czy przyczyną jest wybujały popęd płciowy. Jesli tak może być wskazana kastracja.

PIES ODDALA SIE OD DOMU I OGRODU

możliwe przyczyny: psa może zwabiac mieszkająca gdzieś w pobliżu suka mając cieczke Nie rzadko jednak nudzi mu sie w ogrodzie w który juz zna każdy kont

Zalecenie: teren musi być dobrze ogrodzony, jak najżadziej zostawiamy psa samego nawet największa działka nie zastapi mu opieki :)

PIES KOPIE DOŁY W OGRODZIE

Przyczyny: Zachowanie występuje to u psów które nie mają zajęcia

Zalecenie: Zapewnić psu więcej atrakcji

Pies kradnie jedzenie ze stołu

Przyczyny : pies był regularnie karmiony resztkami ze stołu

Zalecenie : Połóżmy na stole kawałek kiełbasy jako przynete posypmy ostrym pieprzem gdyu to sprobuje będzie już grzeczny

Pies goni rowerzystów auta, biegaczy

Możliwe przyczyny: brak zajęcia nieposłuszeństwo

Zalecenie: Poprośmy jednego ze swych znajomych by odegrał role biegacza i rowerzysty gy pies sie zblizy nalezy go spryskac wodą ...

Pies je wszystko co znajdzie na spacerze

Przyczyny: NIe dożywienie nie posłuszeństwo

Zalecenie: Powinno sie zasięgnąć porady lekarza

Pies nie pozwala sobie przypiąć smyczy

Przyczyny: Złe doświadczenia ze smyczą

Zalecenie: Przyzwyczajmy go by zarówno przy przypinaniu jak odpinaniu był w pozycji siedzącej

Choroby psów

Watek zawiera opisy najczestszych i najgroźniejszych psich chorób - również tych na które sie psy szczepi.

Spis:

Parwowiroza
Nosówka
Leptospiroza
Choroba Rubartha
Koronawiroza
Wścieklizna
Choroba Auyeszkiego
Herpeswiroza
Rzucawka
Babeszjoza
Skręt żołądka
Ropomacicze

Parwowiroza

Śmiertelna choroba powodowana przez parvovirus. atakuje najczęściej szczenięta w wieku od 6 tygodnia do 6 miesiąca zycia, choć sa na nią narażone również starsze psy, jeśli nie były szczepione.
Parwowiroza jest przenoszona drogą kropelkową przez bezpośredni kontakt z chorym , lub zarażonym psem, oraz przez kontakt z odchodami takiego psa. Pies który przeszedł chorobe i wyzdrowial jest nosicielem przez około 3 miesiące, jednak wirus potrafi przetrwać na przedmiotach itp w temperaturze pokojowej, nawet kilka lat (2 -3 lata) jest wrażliwy na działanie niskich temperatur.
   Okres wylęgania wynosi od 3 dni do dwóch tygodni, przy czym pies jest zdolny do zarażania jeszcze przed wystapieniem pierwszych objawów.

Objawy
Pierwszymi objawami sa posmutnienie, brak apetytu, brak łaknienia, uporczywe wymioty i wodnista biegunka o charakterystycznym zapachu, później w kale pojawia się krew, bardzo szybko dochodzi do odwodnienia, a w związku z tym - do obnizenia temperatury ciala, pies bardzo szybko chudnie - bez leczenia śmierć nastepuje w ciągu 2 -3 dni. Śmiertelność jest wysoka - sięga nawet 70%, jesli nie podejmie się leczenia - 99%

Starsze psy przechodza chorobę zazwyczaj łagodniej, śmiertelnosć, również jest mniejsza, jednak nie nalezy lekceważyć objawów.

Leczenie

Przede wszystkim NAWADNIANIE - czyli kroplówki (cieple), w przypadku parwowirozy najważniejsz rzecza jest zlikwidowanie odwodnienia. Na drugim miejscu - podawanie antybiotyków. Dodatkowo środki przeciw wymiotne, oraz ścisła dieta przez pierwsze dni - NIE WOLNO PODAWAĆ NIC DO JEDZENIA ANI PICIA(!) , potem mozna zacząc podawać pokarm bardzo lekkostrawny - np. kaszki ryżowe dla dzieci, na początku w bardzo małych ilosciach. (podanie czegoś "normalnego" lub wiekszej ilosci, może spowodować nawrót choroby)
Kiedyś podawano jeszcze surowice odpornosciową, jednak, ze względu na to iż surowica jest bardzo kosztowna niewielu mogło sobie na to pozwolić - surowice kilka miesiecy temu wycofano z produkcji.Podaje się środki przeciw krwawieniu np. cyclonamine.

Zapobieganie

Jedynym skutecznym sposobem zapobiegania jest szczepienie - odbywa sie ono w 6, 8 i 12 tygodniu życia szczeniaka, dodatkowo szczepienia należy co rok powtarzać.  Po każdym szczepieniu nastepuje spadek odpornosci, dlatego też trzeba przestrzegać po każdym szczepieniu dwutygodniowy okres kwarantanny (dotyczy trzech pierwszych szczepień)

Powikłania

U niektórych psów, jesli przechodziły chorobe bardzo ciężko, mogą wystąpić powikłania pod postacią chorób serca, gdyż na skutek odwodnienia i anemii praca serca zostaje upośledzona.


Nosówka

Wysoce zaraźliwa, ostra choroba wirusowa psów i zwierzat mięsożernych. W temperaturze pokojowej wirus ginie w ciągu 14 godzin, w temperaturze 56 stopni w ciągu 10 - 30 minut. Odporny na wysuszanie i działanie niskich temperatur. W temperaturze 4 stopni zachowuje swoją zjadliwosć miesiacami, a zamrożony - nawet latami. Najczęsciej do zakażenia dochodzi u młodych psów, jednak na chorobę narażone są psy w kazdym wieku. Wirus jest wydalany wraz z wydzieliną z nosa, spojówek, moczu (w moczu pozostaje zjadliwy przez 55 dni) Brama wniknięcia wirusa jest błona śluzowa. Zakażenie nastepuje przez kontakt bezpośredni. Bardzo czesto wystepuje w obszarach miejskich.

Objawy

Czas wylegania od 3 - 7 dni. temperatura wzrasta do 39.5 - 41 stopni i utrzymuje sie przez 8 - 48 godzin. potem goraczka spada, może jednak po 1 -2 dniach porócić. czas trwania i wysokość gorączki zalezą od nasilenia choroby.

Przebieg nadostry, charakteryzuje się wysoka gorączką, smierć nastepuje w ciągu 2 -3 dni, b4ez wystapienia wyraźnych objawów.
Przebieg ostry - osowiałosć, brak apetytu, wyciek z nosa i oczu, bardzo czesto dochodza zakażenia baklteryjne.

Nosówka, moze przebiegać w trzech postaciach - jelitowej, oddechowej oraz nerwowej, przy czym postać nerwowa, zazwyczaj nastepuje pod koniec przebiegu ostrego, lub może zacząć się rozwijać podczas pozornego zdrowienia.

Objawy nerwowe :
zmiany psychiczne, przymusowe ruchy, skurcze, niezbornosć ruchowa (brak koordynacji) porażenia żuchwy, pecherza moczowego, odbytu, utrata zdolnosci postrzegania, zaburzenia czucia (wraz z tym moze dochodzic do samookaleczania) tzw. "łapanie much", niekontrolowana agresja.
Śmiertelnosc bardzo wysoka.

Leczenie
króplówki, antybiotyki o szerokim spektrum działania.

Powikłania

Bardzo czesto dochodzi do uszkodzenia mózgu, w przypadku gdy wystąpi postać nerwowa - niektóre z objawów nerwowych mogą wtedy pozostać do końca życia .

Zapobieganie

Szczepienia ochronne w wieku 8 i 12 tygodni, powtarzane co rok, po szczepieniu kwarantanna.

Leptospiroza

Jest to choroba bakteryjna powodowana przez leptospira interogans jest zakaźna dla różnych gatunków zwierzat, nalezy do zoonoz - czyli jest zakaźna również dla ludzi. Zawiera około 200 serotypów, będących groźnymi zarówno dla zwierzat jak i dla człowieka. Bakteria jest wrażliwa na wysychanie, kwaśne PH , środki dezynfekcyjne oraz na wysokie temperatury. Odporny jest na chłodzenie, a w stojącej wodzie i wilgotnej ziemi potrafia przetrwac wiele tygodni.

Źródło zakażenia

Źródłem zakażenia sa zwierzeta domowe i dzikie (w tym gryzonie - szczególnie szczury) Drogą wejścia zarazka jest uszkodzona błona sluzowa, skóra, lub spojówki. Najczęstszym źródłem zarazka jest mocz chorych zwierzat. Zarazek może przebywać również w ziemi, zbiornikach wodnych, a nawet w żywności.
Nosicielstwo może trwać nawet kilka miesięcy lub lat. Do zakażania może dojsć też drogą płciową.

Okres wylęgania trwa od kilku do kilkunastu dni.

Ogólne objawy:

wysoka goraczka, wybroczyny na błonach śluzowych, bladosc błon śluzowych, żółtaczka - objawy sa zalezne od rodzaju leptospirozy

U psów leptospiroza może występowac w dwóch postaciach, jako:

zakaźna żółtaczka (choroba Veilla)

Źródłem zakażenia sa głównie szczury, najczęsciej do zakażenia dochodzi przez spożycie przez psa karmy zanieczyszczonej moczem szczura (szczury są nosicielami bezobjawowymi) Bakteria najpierw dostaje się do krwi (powodując objawy posocznicy) Głównym objawem jest żółtaczka , gdyz bakteria atakuje wątrobę. mocz jest zabarwiony intensywnie żółto, zawiera białko. Śmiertelnosć bardzo wysoka, nastepuje po 5 dniach.

tyfus psi (choroba Stuttgardzka)

Powoduje ja serotyp leptospira canicola choroba występuje w dwóch postaciach - ostrej i przewleklej. Bakterie osiedlają sie w nerkach, nie wystepuje żółtaczka.

Objawami sa wymioty, owrzodzenia na blonie śluzowej jamy ustnej, , brak oddawania kału, lub biegunka.

Rozpoznanie na podstawie badania moczu

Leczenie

Stosuje się surowicę odpornościową, oraz antybiotyki.

Zapobieganie

Szczepienie.

Choroba Rubartha (zakaźne zapalenie wątroby)

Choroba wirusowa. Wirus bardzo odporny. W temperaturze pokojowej moze utrzymać się tygodniami. Wrażliwy na środki dezynfekcyjne i światło sloneczne.
Droga zakażenia - przez bezpośredni kontakt. Pies jest zdolny do zakażenia jeszcze przed wystapieniem objawów.
Choroba może przebiegać w trzech postaciach - nadostrej, ostrej oraz przewlekłej.
Śmiertelnosć 10 - 15 % u psów młodych wieksza, po przechorowaniu pies zyskuje długotrwała odpornosć, czasem nawet dozywotnią.

Postać nadostra - śmierć nastepuje bez wyraźnych objawów.

Postać ostra - wysoka temperatura powyżej 40 stopni, nastepująca dwufazowo. Powiększenie i zaczerwienieni migdałkow, wzmożone pragnienie, uszkodzenie nerek, hipogligemia (niedocukrzenie) uszkodzenie wątroby, drgawki, brak apetytu, żółtaczka, zaburzenia krzepliwości, wybroczyny na błonach śluzowych.

Postać przewlekła - Powstają obrzęki, pojawia sie wodobrzusze, dodatkowo mogą się pojawić objawy neurologiczne, takie jak: zaburzenia świadomości. Pies jest apatyczny,po około 10 dniach  dochodzi do zmętnienia rogówki (stąd jedna z nazw - choroba niebieskiego oka.

Rozpoznanie

Na podstawie objawów oraz badania krwi.

Leczenie

Nawadnianie, leki osłaniające wątrobę, glukoza, witaminy, antybiotyki.

Zapobieganie

szczepienie

Koronawiroza (caniene coronavirus)

Choroba o wysokiej zaraźliwosci. Wirus podobny antygenowo do koronawirozy kotów, dlatego tez może dojść do zakażenia międzygatunkowego. Wirus bardzo wrażliwy na działanie wysokich temperatur, wysychanie oraz środki dezynfekcyjne. Źródłem zakażenia jest kał chorych zwierząt, odpornosc po infekcji trwa okolo 2-3 miesięcy, w dużych skupiskach zwierząt, jak np. w schroniskach choroba moze panowac latami.

Czesto dochodzi do zakażeń mieszanych z parwowiroza, najbardziej wrażliwe sa psy w wieku 2 -3 tygodni - szczególnie odchod\wywane "ręcznie', które nie pobrały siary (pierwszego mleka matki)
Inkubacja trwa 1 -3 dni. w przypadku działania samego wirusa koronawirozy, pies moze przechodzić chorobe bezobjawowo - po czym dochodzi do samoistnego wyleczenia. W przypadku gdy odpornosć zostanie załamana wystepują objawy.

Objawy

Uporczywe wymioty trwające jeden dzien, biegunka mogąca trwac kilka dni - zielonkawo pomarańczowa, czasami zawierająca krew (cuchnąca) , apatia. Choroba jest śmiertelna, gdy dojdzie do dodatkowych infekcji bakteryjnych, lub połączenia z innymi wirusami.

Leczenie

Głównym kierunkiem leczenia jest nawadnianie, dodatkowo srodki przeciwwymiotne, antybiotyki, cyclonamine. Doustnie, ostrożne podawanie plynów w bardzo niewielkich ilosciach (zacząć od łyżeczki, aby nie powodować wymiotów)

Zapobieganie

szczepienie.


Wścieklizna 

Śmiertelna choroba wirusowa powodowana przez wirus zwany rabbies lub lyssa. Jest to choroba zwalczana z urzedu, wystepuje u wszystkich ssaków. Przenoszona jest najcześciej przez zwierzeta dzikie, takie jak lisy i wiewiorki. Z domowych zwierzat, najczestsze zachorowania występuj u kotów i psów. Okres wylęgania trwa od 3 - 10 dni, moze jednak przecignąć sie do kilku miesięcy (zaleznie od miejsca wniknięcia zarazka i jego ilosci) Zakażenie następuje przez kontakt ze śliną chorego zwierzecia - niejest jednak konieczne ugryzienie by do niego doszło (!) Wirus jest dość odporny, promenie UV (światło słoneczne) zabijają tgo w ciagu kilku godzin, jednak w gnijących zwłokach może przetrwać wiele miesięcy, nie zanotowano przypadku, by wirus znajdowł się w kale. Zwierze jest zdolne do zarażania tuż po zakażeniu - jeszcze PRZED wystąpieniem objawów.

Rozrózznia się trzy etapy choroby:

1. Okres zwiastunowy - trwa do trzech dni, pies przestaje jeśc, pić, niektóre zwierzeta wykazują nadmierną agresję, inne są zbyt łagodne (zwierzeta zachowują się wbrew swojej naturze - takie które prowadzą nocny tryb życia pojawiaja sie w dzien i na odwrót, zwierzeta z natury płochliwe, tracą strach itp) niektóre ulegają melancholii, wystepuje kłapanie zebami (tzw. "łapanie much") psy szczekają, bez powodu, niepokój, rozszerzone źrenice, wypadająca trzecia powieka, lekko poswyższona temperatura ciała. gdy w pierwszym stadium wystapi agresja, nie jest jeszcze skierowana przeciwko właścicielowi.

2. Okres pobudzenia - niepokój, niepochamowana aktywnosć ruchowa (!) , połykanie kamieni (!), ślinotok (!) ochrypłe szczekanie (porażenie krtani), kilometrowe wedróswki bez celu (!), niepochamowana agresja - również wobec właściciela, brak koordynacji ruchów, drgawki, utrata orientacji, krwawe wymioty, zez, wodowstręt, silny swiąd skóry, autoagresja (atakowanie siebie) 

3. Ostatni okres trwa 3 - 4 dni. agresja postępuje, następują porazenia gardła, krtani, mięśni zuchwy,kończyn,  niewydolność układu oddechowego, niewydolnosć krażenia.

Śmierć nastepuje po około 2 tygodniach od wystąpienia pierwszych objawów.

Postać cicha

Postać cicha wścieklizny charakteryzuje się brakiem stadium zwiastunowego i pobudzenia, występują w niej porażenia - głównie mięśni głowy, śmierć w ciągu kilku godzin.

Rozpoznanie

Za pomoca dochodzenia epizodycznego, oraz badania laboratoryjnego - polegającego na szukaniu w mózgu ciałek negriego - środki używane do eutanazji niszczą ciałka negriego nuniemożliwiajac ewentualne wykrycie wścieklizny (!!!)

Zwalczanie

Każdy pies, ktory pogryzie człowieka, jest uważany za potencjalne zagrożenie wścieklizną. W przypadku pogryzienia oowiązuje 10 dniowy okres kwarantanny, jeśli w tym okresie pies padnie, zwłoki sa przesyłane do ZHW (zakład higieny weterynaryjnej)

W wieku od 2 - 6 miesięcy nalezy psa szczepić przeciwko wściekliźnie, szczepienie jest obowiązkowe i nalezy je powtarzac co roku.


Choroba Aujeszkyego

Nazywana jest również wścieklizną rzekomą.
Śmiretelna choroba powodowana przez herpeswirus suis. Źródłem zakażenia sa świnie, które choruja bezobjawowo. Zakażenie następuje po spożyciu mięsa zarażonych świń (wirus ginie w temp. 70 - 80 stopni, czyli gotowanie go zabija).
Choroba zwalczana z urzedu - świnie sa obowiązkowo szcepione, niestety nie istnieje szczepienie dla psów. Nie notowano zarażenia przez kontakt czy ugryzienie.
Śmiertelnosć 100% śmierć następuje w ciągu 24 - 36 godzin od wystąpienia objawów (!) Leczenie - BRAK.

Objawy

W znacznej wiekszości są takie jak w przypadku wścieklizny - stad nazwa scieklizna rzekoma. Występują objawy takie jak: nadmierna agresja, bardzo silny świąd skóry, niezbornosc ruchowa, porażenia, drgawki, niepochamowana aktywnosć ruchowa, w miejscach gdzie wystepuje świąd pies wydrapuje i wygryza sobie głębokie rany (nie mylić z autoagresją !), mimo nadmiernej agresji pies NIE będzie atakował właściciela.

Rozpoznanie

Rozpoznanie na podstawie objawów jest trudne ze względu na bardzo duże podobieństwo do wścieklizny, dlatego jedynym pewnym sposobem są badania laboratoryjne.


Herpeswiroza

Choroba wirusowa powodowana przez herpeswirus F- 205. Chorują psy młode, najbardziej są narażone szczeniaki w od wieku kilku dni do 2 -3 tygodni. starsze przechodza chorobę łagodniej, dorosłe psy również mogą chorować. Zarażenie przez kontakt, drogą płciową i  śródmaciczne  - w przypadku gdy matka jest bezobjawowym nosicielem.

Objawy

W przypadku bardzo młodych szczeniaków, najcześciej nie ma objawów - szczeniaki padają bez wyraźnej przyczyny, czasem zdarzają się takie objawy jak niechęc do ssania, wyciek z oczu, czy nietypowe zachowanie. starsze szczeniaki, przechodza herpeswiroze w postaci zapalenia górnych dróg oddechowych (zapalenie gardła i krtani). Dorosłe chorują bezobjawowo - sa nosicielami. Śmiertelnosć u bardzo młodych szczeniaków sięga nawet 100 %.

Leczenie

Wirus jest wrażliwy na temperature - w temp. 39 stopni przestaje się namnażać, wiec bardzo wazne jest zapewnienie ciepła i NIE WOLNO podawać leków, powodujących spadek gorączki - goraczka jest jedyną szansą na przeżycie. trzeba jednak uważac na przegrzanie. U starszych psów stosuje się antybiotyki.
Szczepionka nie istnieje.

Uwaga - herpeswirus powodujący koci katar jest bardzo podobny serotypowo, do tego, który powoduje herpeswirozę - KOT MOŻE ZARAZIĆ PSA I NA ODRWÓT

Rzucawka tężyczka poporodowa/tężyczka laktacyjna

Jest to choroba najczęstsza u psów ras małych, chociaz dotyczy w sumie wszystkich ras i nie tylko psów. Choroba występuje zazwyczaj kilka dni po porodzie (po tym jak suka urodzi szczeniaki) i mimo, tego, że leczenie jest naprawdę proste i bardzo skuteczne - choroba jest bardzo dużym zagrożeniem dla życia suki. Bezpośrednią przyczyną jest niedobór wapnia w organiźmie suki - najczęsciej gdy suka, przekazuje wraz z mlekiem zbyt dużą ilosć wapnia szczeniętom. WAŻNE Jesli w trakcie ciąży podaje się ZA DUŻO wapnia, zakłoca się gospodarke wapniowo fosforową - czyli organizm produkuje zbyt dużo fosforu, co jest przyczyna iz orgzanizm nie wykrywa tego wapnia - może to być również przyczyna choroby

Objawy

Często zdarza się, że objawy pojawiają się jeszcze przed porodem - suka jest niespokojna, dyszy, nie może usiedzieć na miejscu, kolejnym etapem choroby jest brak koordynacji - mięśnie są napięte, drżą, suka może mieć "sztywne" nogi, ogólni - dygocze. W końcowym etapie, suka dostaje konwlsji - jest to już stan zagrożenia życia.

Rozpoznanie

Na podstawie objawów i wywiadu z właścicielem.

Leczenie

Podanie wapnia w zastrzyku (doustne podanie nic nie da - nie bedzie czasu by wchlonęło się z przewodu pokarmowego) Szczeniaki musza być przez przynajmniej 24 h być karmione z ręki (butelka)

Zapobieganie

podawanie wapnia w czasie ciąży - trzeba jednak uważać by nie podawać zbyt dużo, gdyż dojdzie do tego, że wapń nie bedzie wykrywany przez organizm.


Babeszjoza (piroplazmoza)

Choroba powodowodowana przez pierwotniaka babeshja canis. Jest on roznoszony przez kleszcze. Pierwotniak umiejscawia się w erytrocytach (czerwonych krwinkach) i tam sie namnaża, powodując hemolizę (rozpad) i aglutynację (zlepianie się) czerwonych krwinek.

Objawy[/b]

Najczęstszymi objawami jest wysoka gorączka (około 41*), apatia, brak apetytu i łaknienia, anemia, krwawy mocz, biegunka. Mozna powiedzieć, że brak jest objawów swoistych, aby z pewnością stwierdzić babeszjoze nalezy przeprowadzić badania krwi (zwiększone OB). Przebieg choroby - ostry - choroba potrafi zabić w ciągu 48 godin, dlatego, gdy zaistnieje podejrzenie babeszjozy, nie wolno lekceważyć objawów i profilaktycznie podać imizol (ostreżenie - imizol ma negtywny wpływ na watrobę) W diagnozie pomocna wiedza, czy w cigu ostatnich 24 godzin pies miał kleszcza.

Leczenie

imizol, kroplówki, bywają koniecne transfuzje krwi.

Zapobieganie

obroże i srodki przeciwkleszczowe (frontline, advantix, fiprex, obroża preventic)

Skręt żolądka

Dotyczy najcześciej psów dużych, o głębokich klatkach piersiowych, jednak bywa ze i maly pies potrafi dostać skrętu. Skret żolądka - jak sama nazwa wskazuje polega na tym, ze doslownie - zoladek sie skreca, pokarm zalegający w żołądku zaczyna przechodzić gwałtowna fermentację, co sprawia, że w żołądku zaczynaja zalegac gazy, a ze wzgledu na zablokowanie drog wychodzacych z zoladka - nie moga go opuscic. Żoładek przez cały czas się powiększa co powoduje upośledzenie krążenia (ucisk na naczynia krwionosne) Bardzo silny ból. W pózniejszych etapach, wciaz powiekszajacy sie zoladek zaczyna uciskac na przepone co utrudnia oddychanie.  Przyczyny skrętu nie sa dotąd do końca znane  - kiedyś sądzono, że przyczyną może byc intensywny ruch bezposrednio po jedzeniu, czy jedzenie z miski stojacej na ziemi (pies jedzac lyka zbyt wiele powietrza) Twierdzenie to jednak nie jest do konca zgodne z prawda, gdy tak naprawde nie ma wiekszego znaczenia, czy pies jadl, czy nie- chociaz pelny zoladek podczas ruchu moze byc czynnikiem sprzyjajacym.

Objawy
Pierwszym,poczatkowym objawem jest niepokoj - pies nie moze usiedziec na miejscu, wstaje, siada, chodzi bez wyrazniejszego celu, jest niespokojny. Pojawia się nadmierne ślinienie się, mdłości, czasami odruchuy wymiotne, jednak bez wymiotów, pies moze sie napinac jak do oddania kalu, ale rowniez bezskutecznie. Powloki brzuszne powiekszaja sie znacznie, przy opukiwaniu slychac gluchy odglos (mozna to porownac do pukania w balon) brzuch jest twardy i napiety,. natepnie, na skutek uposledzenia krazenia pojawia się zasinienie blon sluzowych, nastepnie narastajace dusznosci na skutek ucisniecia przepony. Śmierc nastepuje w ciągu 5-6 godzin. U niektorych psow (w szczegolnosci otylych, czy chorych na serce) śmierc moze nastapic szybciej, na skutek wstrzasu.

Rozpoznanie
na podstawie objawow - nie ma czasu na bardziej szczegolowe badanie.

Pomoc doraźna

jako, ze skręt wystepuje gwaltownie i nie ma sie zbyt wiele czasu na reakcje, dobrze jest wiedziec ze cos mozna zrobic zanim pojedzie sie do weta. - Przede wszystkim warto wiedziec jak zrobić tzw. punkcje - czyli przebicie zoladka - przyklada sie dwa palce do brzucha i dwoma palcami drugiej reki puka sie w nie - w miejscu gdzie slychac gluchy odglos  zznajduje sie zoladek - dobrze jest wpierw zdezynfekowac skore (np alkoholem, czy jodyna)  - nastepnie wbija sie gruba igle w zoladek(igla 1,2 mm - rozowa) w ten sposob chociaz czesc gazow sie wypusci. Dodatkowo zeby spowolnic fermentacje powinno sie tez naoic pa alkoholem - wodka, spirytus - czyms z duza iloscia % - jednak nie wiecej niz 200ml. (zalezy to tez od wielkosci psa) Alkohol powinien zostac wpierw rozcienczony z woda. W zadnym wypadku nie wolno uzywac do tego celu wina. Jest to tylko pomoc DORAŹna - nie zastpi to operacji.

Leczenie

Tylko i wyłacznie natychmiastowa operacja - w ciagu dwoch godzin od poczatkowych objawow. Niektorzy weci moga chciec najpierw wykonac plukanie zoladka - mija sie to z celem i jedyne co to da to przedluzy agonie psa.

Zapobieganie
Dbac o to, by pies po posilku nie biegal - w ten sposob zmniejsza sie (choc nie likwiduje) Ryzyko wystapienia skretu. Innym sposobem jest przyszycie żolądka do sciany brzucha - wykonuje sie to jednak najczesciej tylko w sytuacji gdy pies jest juz operowany z powodu skretu, mozna jednak poprosic lkarza by zrobil to przy okazji jakiejs innej operacji, wymagajacej otwarcia jamy brzusznej (np. sterylizacja, przepuklina) To jednak rowniez nie chroni w 100%

Ważne

Gdy u psa wystapi skręt żolądka i pies przezyje, ryzyko wystapienia kolejnego skretu wzrasta kilkukrotnie - i najczesciej kolejny wystepuje w odstepie okolo roku od pierwszego.


Ropomacicze

Nazwa mówi wiele o tym na czym polega owa choroba. Zachorowac moze kazda suka w kazdym wieku po pierwszej cieczce. To co jest bezpośrednia przyczyna nie jest do konca wiadomo - w każdym razie ryzyko zachorowania znacznie wzrata w u suk z zaburzeniami hormonalnymi (ciaze urojone) i u suk w starszym wieku. Wystepuje najczesciej krotko po cieczce. Ropomacicze mozna inaczej okreslic jako ropne zapalenie macicy - czyli w macicy zbiera sie ropa.  czesto przed wystapieniem ropomacica suka moze przechodzic zapalenie macicy i/lub pochwy.

Objawy

Najczestszymi objawami jest brak apetytu, zwiększone pragnienie, apatia, podwyzszona temperatura, powiekszenie powlok brzusznych, bolesnosc brzucha, wyplyw z pochwy (w poczatkowym etapie bywa krwisty, pozniej ropny)

Rozpoznanie
Objawy (szczegolnie wyplyw z pochwy i zwiekszone pragnienie) oraz usg macicy jako potwierdzenie.

Leczenie

Niektorzy weci probuja leczyc ropomacicze antybiotykami i srdkiem zanym "alizin" - najczesciej robia to w przypadku starszych suk, jednak choc da sie w ten sposob wyleczyc ropomacicze - to tak czy inaczej - ma sie 100% gwarancje, ze po kolejnej cieczce wroci. Teoretycznie pokrycie suki przy kolejnej cieczce zapobiegnie ropomaciczu - jednak zagrozenie zwiazane z porodem nieporownywalnie sie zwieksza - z tej przyczyny, ze alizin jest srodkiem hormonalnym - o moze przy porodzie doprowadzic do powaznych komplikacji, a w rezultacie do smierci suki. Tak naprawde jedynym skutecznym sposobem leczenia jest natychmiastowa sterylizacja.
Natychmiastowa z tej przyczyny, ze ropa zbierajaca sie w macicy zatuwa organizm - kazdy dzien zwloki zmniejsza szanse przezycia, zwieksza nieporownywalnie ryzyko zwiazane z narkoza, i przy zbyt dlugim zwlekaniu - nawet jesli pies przezyje operacje istnieje wielkie ryzyko, ze zatrucie organizmu doprowadzi do niewydolnosci watroby.

Ważne!

Istniej dwa rodzaje ropomacicza - otwarte i zamkniete - w tym drugim przypadku wyplywu z pochwy brak - co czesto utrudnia diagnoze. Stopien zatrucia jest wiekszy niz w przypadku ropomacicza otwartego, a brak mozliwosci ujscia ropy sprawia ze dochodzi ryzyko pekniecia macicy - wtedy pozostaje juz tylko jeden sposob zeby pomoc psu - uspienie - gdyz ropa, ktora wyleje sie do jamy brzusznej nieodwolalnie doprowadzi do zapalenia otrzewnej - o ile podczas penieca nie ostalo uszkodzone wieksze naczynie krwionosne - w takim przypadku suka sie wykrwawi do wewnatrz.

Zapobieganie

est tylko jeden sposob - steryliacja. I naprawde warto ja wykonac gdy suka jest mloda, w pelni zdrowa, niz czekac - pies nie mldnieje, a z wiekiem moga pojawiac sie rozne dolegliwosci, ktore dodatkowo zwieksza ryzyko zabiegu. A przy ropomacizu dodatkwo szanse na przezycie spadaja nieporownywalnie...

Choroby szczurków domowych

Staroœć: 
Szczury żyjš przeciętnie 3-4 lata. Pod koniec ich życia sš osłabione i podatne na różne choroby, które często prowadzš do œmierci. Czasami, żeby nie męczyć zwierzęcia trzeba je uœpić. Jeœli trzymamy tylko jedno zwierzę możemy mu pozwolić umrzeć ze staroœci. Inaczej sprawy się majš kiedy mamy hodowlę. Stary szczur jest słabszy i odrzucany od reszty stada. Może być odganiany od pokarmu i atakowany. Zwierzštko nie rozumie nagłego postępowania towarzyszy i może umrzeć ze spowodowanego tym szoku. Dlatego powinniœmy starzejšce się zwierzę odizolować od innych i umieœcić w osobnej klatce, gdzie będzie mieć spokój.

Objawy staroœci:

ˇ Stajš się mniej agresywne
ˇ Przywišzujš się bardziej do opiekunów
ˇ Więcej œpiš i niewiele jedzš
ˇ Sierœć i skóra robiš się grubsze i mniej delikatne
ˇ Pyszczek staje się bardziej wyrazisty, a oczy mogš być zamglone
ˇ Zwierzę mniej się rusza
ˇ Czasami cierpiš na paraliż
ˇ Częœciej chorujš
ˇ Potrzebujš więcej płynów ze względu na dolegliwoœci nerek
ˇ Mogš mieć problemy z kršżeniem rozpoznawane po sinieniu ogona

Choroby: 
Domowe szczury rzadko chorujš jeœli sš odpowiednio pielęgnowane. Czasem jednak nawet to nie pomaga. Wiele chorób jest również zwišzane z wiekiem szczura.
Zwierzę chore łatwo rozpoznać, gdyż bardzo różni się od zdrowego.

Objawami sš:

ˇ Gryzie gdy bierzemy go do ręki (może odczuwać ból)
ˇ Gwałtownie chudnie lub tyje
ˇ Zachowuje się osowiale lub jest nadpobudliwy
ˇ Kuleje albo przewraca się (chyba, że się bawi)
ˇ Jest apatyczny albo cišgle œpi
ˇ Ma biegunkę, czerwony mocz
ˇ Rany, obrzmienia, opuchnięcia, bšble i zapalenie stóp
ˇ Szmery przy oddychaniu, kasłanie, kichanie, krwawišcy nos
ˇ Czerwona wydzielina pojawiajšca się przy oczach nie musi być symptomem choroby, ale jeœli pojawia się w połšczeniu z innymi objawami należy iœć do weterynarza
ˇ Ma matowš i zmierzwionš sierœć, widać łysiejšce miejsca
ˇ Mętne lub zaropiałe oczy
ˇ Wykrzywiona głowa, albo dziwnie ułożony grzbiet
ˇ Nie interesuje się pokarmem
ˇ Ucieka od towarzysz i chowa przed wzrokiem

Jeœli szczur jest chory i nie poczyni się żadnych kroków prowadzšcych do wyleczenia, po kilku lub kilkunastu dniach zwierzę pada.
Dlatego zaobserwowawszy niepokojšce objawy należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii. Najlepiej mieć kogoœ zaufanego, w pobliżu miejsca zamieszkania, aby podróż nie trwała zbyt długo. Dobry weterynarz może nawet przyjechać do szczura do domu. Jednak bardzo ciężko kogoœ takiego znaleŸć. Wybierajšc weterynarza musimy upewnić się, że jest to osoba odpowiednio wykwalifikowana, która umie obchodzić się z gryzoniami. Jeœli lekarz chwyta gwałtownie szczura, szczególnie za ogon!, nie pozwala abyœmy to my go trzymali, nie waży szczura i podaje dawkę leku na oko to więcej nie powinniœmy do niego przychodzić, a wręcz nie wolno mu pozwolić na leczenie naszego zwierzęcia.

Przykładowe choroby:

Infekcje dróg oddechowych. Wywołujš je wirusy i bakterie. Mogš być spowodowane stresem, wahaniami temperatury, nieodpowiednia wilgotnoœć powietrza, przecišgami, pylšcš œciółkš.
Objawiajš się szmerami przy oddychaniu, kichaniem, zaropieniem oczu i nosa, ale również ospałoœciš, letargiem. Należy usunšć przyczynę i udać się do weterynarza.
Wirusowe zapalenie płuc. Przebiega bezobjawowo, a zwierzę szybko umiera. Stan płuc może wykazać jedynie sekcja.
GruŸlica. Wywołujš jš prštki Kocha. Zwierzę umiera z wycieńczenia organizmu. Może się zarazić drogš kropelkowš bšdŸ przez wypicie zakażonego np. mleka. Objawy to kaszel i dusznoœci, a jeœli to gruŸlica jelit- biegunka.
Pasożyty. Sš to przeważnie pasożyty skórne, wszy, pchły, œwierzbowce, roztocza, czasem grzyby. Ale zdarzajš się także pasożyty wewnętrzne, np. tasiemce. ŒWIERZB: Powodowany przez roztocze, atakuje przeważnie nos, uszy i ogon.
INWAZJA PCHEŁ: Wywołuje niepokój i silne swędzenie, co powoduje drapanie. Pchły mogš zarazić szczura tasiemcem, którego jaj sš nosicielami. Często zagnieżdżajš się w piasku lub mogš przeskoczyć z innych domowych zwierzaków jak pies, czy kot. Należy wymienić œciółkę, zdezynfekować jš i jej wyposażenie, pójœć do weterynarza.
ROBACZYCE: Wywoływane przez tasiemce i nicienie. Tasiemiec powoduje: zaburzenia czynnoœci układu pokarmowego aż do krańcowego wyniszczenia organizmu. Nicienie (włosień kręty) w jelicie œlepym i okrężnicy. Zarazić się może przez zjedzenie ich jaj z karmš, które może wydalać z kałem chore zwierzę. Wywołujš silne biegunki, wychudzenie i osłabienie.
Krwawišcy nos (Chromodakyrorrhae). Wokół nosa i oczu pojawia się czerwony płyn, który nie jest krwiš. Zawiera barwnik porfinę. Zwykle wywołany stresem lub zapaleniem gruczołów limfatycznych oczu, oraz innych schorzeń. Należy pójœć do weterynarza a także usunšć przyczynę stresu i zaopiekować się troskliwie zwierzakiem.
Salmoneloza. Wywoływana przez bakterie Salmonella. Objawy: brak apetytu, wymioty, biegunka, podwyższona temperatura. Zwierzę pada po kilku dniach. W postaci przewlekłej mogš wystšpić drgawki, zaczerwienienie spojówek i zapalenie płuc. Jeżeli opiekujšc się chorym szczurem nie zachowamy należytej ostrożnoœci (dokładne i częste mycie ršk) sami też możemy się zarazić.
Mikoplazmoza. Wywoływana przez drobnoustrojeMmycoplasmatales. Nie ma objawów, ujawnia się dopiero po zaatakowaniu zwierzęcia przez inne bakterie lub wirusy. Powoduje wycieki z nosa i oczu, zaburzenia równowagi, skręty głowy.
Mikoplazmozy. Choroby dróg oddechowych, wywołane przez pałeczki gruŸlicy (Mycobacterium tuberculosis) lub rzekomš gruŸlicę (Corynebacterium pseudotuberculosis). Często długo przebiega bezobjawowo. Rozwija się gwałtownie, gdy szczur jest osłabiony albo narażony na stres. Nie ma na niš lekarstwa, można jedynie powstrzymywać jej rozwój, dla człowieka nie jest niebezpieczna.
Kolibakterioza. Może zaatakować również myszy, chomiki, œwinki morskie i inne zwierzęta. Wywołuje jš pałeczka okrężnicy (Escherichia coli), która występuje w zdrowej florze przewodu pokarmowego. Niektóre jej szczepy, z niewiadomych przyczyn powodujš chorobę. Objawy: biegunka, nastroszenie i zmatowienie sierœci, osłabienie i wychudzenie. Może zakończyć się œmierciš albo minšć samoistnie. Występuje gdy zwierzę ma obniżonš odpornoœć.
Kokcydioza. Wywołujš jš pierwotniaki Eimeria Objawy: biegunka, czasem nawet przy zachowaniu apetytu. Duże nasilenie pasożytów może spowodować œmierć zwierzęcia.
Czerwonka. Wywoływana przez pałeczki z rodzaju Schigella. To choroba przewodu pokarmowego. Powoduje zapalenie błon œluzowych przewodu i silnš, krwawš biegunkę.
Przekrzywiona głowa. Powodujš jš infekcje bakteryjne najczęœciej ucha œrodkowego i wewnętrznego. Objawem sš zaburzenia równowagi.
Zapalenie stóp. Spowodowane nieodpowiedniš œciółkš, bšdŸ drabinkami. Nadwaga znacznie pogarsza stan choroby. Wišże się z zapaleniem dolnej częœci stóp, nierzadko z bolšcym, chwiejnym chodem. Należy usunšć przyczyny choroby.
Wrzody. Można je usunšć jedynie operacyjnie. Podczas zabiegu stosuje się narkozę. Dzięki operacji można ulżyć zwierzęciu i przedłużyć jego życie.
Guzy Często występujš u starszych zwierzšt, czasami osišgajš duże rozmiary. Mogš to być rozmaitego pochodzenia naroœla tkankowe (rakowe). Można je leczyć operacyjnie.

Po operacji zwierzę musi być odpowiednio pielęgnowane. Trzeba mu zapewnić odosobnione, ciepłe miejsce, gdzie nie będš go niepokoić inne zwierzęta (nawet osobnicy jego gatunku), ani ludzie. Po obudzeniu podać mu wodę albo kawałek melona lub ogórka jeœli go lubi. Należy uważać by nie przegryzały szwów.

Zwierzę podczas choroby, nie tylko po operacji, musi być odpowiednio traktowane. Należy mu zapewnić spokój i odpowiednie warunki.

Pierwsza pomoc dla psa

Każdy, kto przyjmuje psa do domu, musi być przygotowany na to, że jego podopieczny może ulec wypadkowi lub nagle zachorować. W takiej sytuacji najlepiej skontaktować się z lekarzem weterynarii. Numery telefonów i adresy najbliższych klinik powinny zawsze znajdować się w dostępnym miejscu. Zanim jednak wezwany lekarz przyjedzie lub zanim odtransportujemy chorego psa do lecznicy, możemy - znając odpowiedni tryb postępowania - rozpocząć działania wstępne.

PODSTAWOWE ZASADY:

Przy udzielaniu pierwszej pomocy trzeba przestrzegać dwóch podstawowych zasad:

1. Nie dopuścić do pogorszenia się sytuacji - przede wszystkim zlikwidować przyczynę wypadku:
• usunąć z gardła i krtani przedmioty uniemożliwiające oddychanie.
• wyciągnąć topiącego się psa z wody.
• wyłączyć prąd. jeżeli istnieje przypuszczenie, że pies został porażony prądem,
• zabrać psa z drogi, by go nie potrącił następny samochód.

2. Ułożyć psa jak najwygodniej w czasie oczekiwania na pomoc i otoczyć troskliwa opieką:
• owinąć go w koc lub cos ciepłego.
• w razie udam słonecznego psa należy ułożyć w cieniu i nie przykrywać.
• jeżeli występuje krwawienie. trzeba powstrzymać krwotok.

APTECZKA PIERWSZEJ POMOCY

Zestaw pierwszej pomocy, znajdujący się w domu i samochodzie, w dostępnym miejscu, zwiększa szanse powodzenia akcji ratunkowej. Zawiera on:
• kilka bandaży o różnej szerokości, w tym także bandaże elastyczne.
• gazę i watę,
• pęsetę,
• nożyczki o tępych końcach,
• płyn odkażający, przylepiec.
• środki przeciwbólowe w czopkach, maść łagodzącą.

WYPADKI DROGOWE

1. Usunąć psa z miejsca bezpośredniego zagrożenia.

2. Umożliwić psu oddychanie przez oczyszczenie dróg oddechowych z wydzieliny lub ciał obcych.

3. Zaimprowizować kaganiec z bandaża lub krawata, aby pies w szoku nie pogryzł opiekunów.

4. Bardzo ostrożnie przenieść rannego psa na koc, stary płaszcz albo nawet kawałek plastyku. Delikatnie przenieść go do samochodu i zawieźć do lecznicy.

KRWOTOK

1. Odnaleźć miejsce krwawienia.

2. Przyłożyć kompres z zimnej wody na ranę.

3. Założyć opatrunek uciskowy, rozkładając ucisk bandaża tak, aby nie spowodować zahamowania dopływu krwi do kończyny.

BANDAŻOWANIE KOŃCZYN

1. Założyć czysty opatrunek na ranę.
2. Uważać, aby nie usunąć wytworzonych skrzepów krwi.
3. Równomiernie nakładać opatrunek na zranioną powierzchnię.
4. Zabandażować kończynę nie powodując zbyt silnego ucisku.

ZAPAŚĆ I SZOK

1. Wyciągnąć język na zewnątrz i usunąć znajdujące się w jamie ustnej płyny, tak aby drogi oddechowe były drożne.

2. Pies powinien mieć spokój, sucho i jeśli nie jest to udar słoneczny - ciepłe okrycie.

3. Nie powinien leżeć na jednym boku dłużej niż 10-15 minut.

4. Stosować sztuczne oddychanie, uciskając rękoma klatkę piersiową co kilka sekund.

WZDĘCIE (rozszerzenie żołądka i skręt)

1. Wzdęcie jest jednym z kilku przypadków wymagających natychmiastowej pomocy. Objawami są: znaczny niepokój, ślinotok, nieudane próby wymiotów, a następnie widoczne w słabiźnie wzdęcie brzucha. Mozę nastąpić zapaść.

2. O życiu psa mogą decydować minuty. Właściciel nie może udzielić żadnej innej pomocy oprócz szybkiego dowiezienia na operację. Lekarz weterynarii usunie gaz i przeprowadzi operację żołądka.

Opieka po operacji

Po wyzdrowieniu zapobiegamy nawrotowi skrętu przez:
- unikanie podniecenia psa przy spożywaniu posiłków,
- podzielenie dziennej diety na wiele drobnych porcji - podawanie psu często małych porcji jedzenia.
- karmienie z wysoko postawionej miski, aby pies nie pobierał powietrza wraz z pokarmem.

Psa należy stale obserwować i przy objawach nawrotu choroby natychmiast alarmować lecznicę, niezależnie od pory dnia.

UDAR SŁONECZNY

Udar słoneczny jest problemem, którego można by całkowicie uniknąć, a jednak każdego lata ludzie bezmyślnie pozostawiają swoje psy zamknięte godzinami w samochodach. Samochód bardzo szybko się nagrzewa i przy dużym upale dochodzi do tragedii.

1. Po otworzeniu samochodu należy szybko przenieść psa w zaciemnione, chłodne miejsce na świeżym powietrzu.

2. Przyłożyć kompresy z zimnej wody na kończyny psa. a u dużych ras można lać zimną wodę na łapy. W tym samym czasie powinien już przybyć wezwany lekarz, który poda zastrzyk obniżający temperaturę ciała.

ZATRUCIE

Zatrucia nie występują u psów często, ponieważ zwierzęta te łatwo wymiotują i stanowi to ich system obronny. Niekiedy można podejrzewać zatrucie przy chorobie, przebiegającej z wymiotami. Leczenie jest ułatwione, jeśli wiemy, co jest przyczyną zatrucia.

1. Gdy widzimy, że pies zjadł coś nieodpowiedniego, jak np. leki, pokazujemy lekarzowi pozostawione resztki.

2. Jeśli wiemy, że nie był to preparat żrący, można podać roztwór sody. działający jak środek na wymioty.

3. Należy porozumieć się natychmiast z lekarzem weterynarii.

ZADŁAWIENIE

1. Utrzymujące się odruchy wymiotne, przy których nie udaje się psu zwymiotować, i drapanie kufy łapami, mogą świadczyć o zadławieniu.

2. Próbujemy usunąć ciało obce z gardła palcami lub jeśli jest to niemożliwe, trzonkiem od łyżki.

PORAŻENIE PRĄDEM

Szczenięta zmieniające zęby i gryzące sprzęty mogą przypadkowo przegryźć druty elektryczne.

1. Jeśli pies jest nieprzytomny i może być pod działaniem prądu, nie należy dotykać go. dopóki nie wyłączy się elektryczności.

2. Dotknięcie psa grozi porażeniem.

3. Przywracamy psu oddech, stosując sztuczne oddychanie, uciskamy klatkę piersiową co 5 sekund. Język należy wyciągnąć, aby nie utrudniał dopływu powietrza.

OPARZENIE

1. Psy, zwłaszcza szczenięta, łatwo mogą ulec oparzeniu przez ogień lub gorącą zawartość garnka.

2. Zawsze należy odsunąć garnek od krawędzi kuchenki i nie pozwolić psu zbliżać się do ognia.

3. W razie oparzenia delikatnie nałożyć opatrunek z zimną wodą na oparzone miejsce, unikając urażenia psa, który może wtedy ugryźć.

4. Wystrzyc sierść w oparzonym miejscu nie powodując podrażnienia.

POGRYZIENIE I UŻĄDLENIE

1. Większość przypadków pogryzienia jest spowodowana przez inne psy i rany są zawsze zakażone. Okolice rany trzeba starannie wystrzyc, a następnie wymyć ciepłą wodą ze środkiem dezynfekującym. Następnie sprawdzić, czy w sierści nie ma ukrytych dodatkowych ugryzień, które później przekształcą się we wrzody.

2. Należy wezwać lekarza weterynarii, ponieważ pogryzionym psom daje się odpowiednie zastrzyki. Ukąszenia przez żmiję są niebezpieczne i muszą być leczone w lecznicy.

3. Miejsca użądlenia są na ogół widoczne, żądło usuwamy szczypczykami.

4. Użądlenia przez pszczoły zdarzają się najczęściej na głowie i łapach. Powodują powstanie obrzęków szyi i utrudnienie oddychania. Potrzebna jest wtedy pomoc weterynaryjna.

OSTRE WYMIOTY I BIEGUNKA

1. Psy wymiotują często i przypadkowych wymiotów nie trzeba traktować jako groźnego wydarzenia. Jeśli jednak powtarzają się często, mogą być niebezpieczne.

2. Długotrwałe wymioty, zwłaszcza jeśli towarzyszy im biegunka, osłabiają psa. a szczenię może nawet stracić życie.

3. W tych przypadkach nigdy nie należy stosować leków dla ludzi. Można ewentualnie podać psu środki prze-ciwwymiotne w czopkach, przeciw-bakteryjne i stosować nawadnianie.

CIAŁA OBCE

1. W pobliżu strumieni i jezior pies jest narażony na zetknięcie z beztrosko pozostawionym sprzętem wędkarskim.

2. Haczyk na ryby, który utkwił w wardze, można usunąć po uprzednim przecięciu metalu. Psa trzeba przy tym przytrzymać.

3. Żywym, pobudliwym psom może się przytrafić przytrzaśnięcie skóry między palcami przez haczyk od smyczy. Najlepiej, jeżeli pomoże mu lekarz weterynarii.

4. W uszy, oczy lub opuszki mogą się wbić ostre części roślin. Powodują podrażnienie i powstanie wrzodów. Jeżeli mamy trudności z ich usunięciem, udajemy się do przychodni.

ZANIECZYSZCZENIE SIERŚCI

1 .Sierść niekiedy ulega zanieczyszczeniu farbą, błotem lub odchodami. Próbujemy ją wymyć mydłem i wodą lub zmiękczyć zabrudzone miejsce tłuszczem (masłem lub smalcem).

2. Nie wolno nigdy stosować detergentów.

OZIĘBIENIE

1. Pies pozostawiony przez długi czas na mrozie, bez możliwości ukrycia się, ulega silnemu oziębieniu, a jego temperatura w stosunkowo krótkim czasie niebezpiecznie się obniża.

2. Zabieramy psa natychmiast z zimna, ale nie można go ogrzewać zbyt szybko. Izolujemy psa kocami i pozwalamy stopniowo się ogrzać. Nie wolno podawać alkoholu!

3. Jeśli sierść jest bardzo zanieczyszczona, skołtuniona i brudu nie udało się usunąć - wystrzygamy włosy w tym miejscu.

SKURCZE I DRGAWKI

1. Skurcze sugerują niekiedy groźniejsze przypadki niż rzeczywisty stan zwierzęcia. Przy skurczach kończyn piana wydziela się z jamy ustnej, a pies jest na ogół nieprzytomny. W tej sytuacji, należy dopilnować, aby pies się nie skaleczył.

2. Trzeba zatrzymać psa w zaciemnionym pokoju, w którym powinien przebywać aż do ustąpienia skurczów. Wezwać lekarza weterynarii.

Pierwsza Pomoc - Reanimacja (Koty)

Pierwsza Pomoc - Reanimacja (Koty)

Autor: Redakcja Animalia.pl, 2006-11-30

Zatrzymanie krążenia to inaczej zaprzestanie bicia serca jak i oddychania. W takiej sytuacji człowiek musi działać bardzo szybko by uratować swojego ulubieńca. Powinien natychmiast wezwać weterynarza i od razu rozpocząć reanimację. Prawidłowa ilość oddechów jak i prawidłowy puls został omówiony w artykule Zdrowy Kot. Przed przystąpieniem do reanimacji należy kotu zdjąć obrożę, otworzyć pysk, wyciągnąć język, a następnie ułożyć go na prawym boku. Przy pomocy dłoni uciskamy klatkę piersiową za kością ramieniową kota (między trzecim a szóstym żebrem). Jeżeli kotek jest mały, należy umieścić kciuk jednej ręki po prawej stronie klatki piersiowej a pozostałe palce po lewej stronie tuż za lewym łokciem i w ten sposób uciskać klatkę piersiową. Ucisk należy wykonywać co około 5 sekund. Reanimując kota wykonujemy 10 ucisków i 2 wdechy. Sztuczne oddychanie wykonuje się metodą usta – nos. Należy się jednak upewnić, że tchawica jest drożna. Jeżeli w pyszczku znajduje się ciało obce należy je wcześniej usunąć. Nacisk oraz ilość powietrza wdmuchiwaną do nosa kota musimy dostosować do jego wielkości. Jeżeli w ciągu 10 sekund kot nadal nie oddycha i serce mu nie bije to należy wznowić reanimację. Jeżeli tak powinniśmy jak najszybciej zabrać go do weterynarza

Imiona

Ponieważ często w pytaniach pojawia się pytanie jak nazwać swojego zwierzaka to oto strona gdzie znajdziecie mnóstwo imion :)


http://psyikoty.com/index.php?akcja=imiona_psy

http://www.psy.elk.pl/imionapsow/


http://szczury.w.interia.pl/imiona.html


http://monisia-i-jej-chomiki.bloog.pl/id,2010257,title,Imiennik,index.html?ticaid=6923b

NAJGRUBSZY PIES ŚWIATA

http://www.pies.pl/p_index.php?strona=strona&kat=183&id_a=1318

NAJGRUBSZY NA ŚWIECIE?


Otyłość u psów przybiera różne formy. Jednak zawsze jest to bardzo poważny problem, z którym należy jak najszybciej zacząć walkę. Poznajcie Patcha – być może najgrubszego psa świata.
Patch żyje w Wielkiej Brytanii. Urodził się jako pies w typie beagla. Czy teraz widać po nim rasę? Ciężko jest rozpoznać w nim geny przodków. I nie tylko dlatego, że wyglądem nie przypomina już beagla, ale także charakter Patcha w niczym nie przystaje do tych ruchliwych, wścibskich psów.

Zwierzak waży 28 kg, czyli ma ponad 10 kg nadwagi! To bardzo dużo, ciężko jest poradzić sobie z utratą aż tak znacznej masy ciała u psa. Tym bardziej, że chudniecie musi odbywać się powoli, w przeciwnym wypadku grozi to uszkodzeniem narządów wewnętrznych.

W tej chwili Patch jest tak gruby, że musi mieć założoną specjalną uprząż, żeby w ogóle go podnosić, drobne łapki zwierzęcia nie są w stanie samodzielnie unieść ciężaru reszty ciała. Będąc w tym stanie Patch narażony jest na choroby serca, cukrzycę, choroby stawów, wątroby i trzustki.

Patch trafił do kliniki dla zwierząt tuż przed Bożym Narodzeniem, zmarł wtedy jego właściciel. Od tego czasu w klinice schudł już o kilogram. Teraz weterynarze szukają dla Patcha nowego domu. Nie może być to jednak zwykły opiekun – człowiek, który przygarnie Patcha, musi wykazywać się ponadprzeciętną odpowiedzialnością. Będzie zobowiązany do odchudzenia zwierzęcia, nie może więc ulegać jego proszącemu spojrzeniu

Najgrubszy kot świata

Najgrubszy kot świata waży 20 kg i nazywa się Prince Chunk. Mimo iż wychował się w schoroniskach, udało mu się osiągnąć rekordowo wysoką wagę, co przyczyniło się do zainteresowania puchatym grubasem. Prince Chunk stał się gwiazdą mediów i szybko znalazł nowy dom. 

http://ulubiency.wp.pl/gid,10833566,img,10833567,kat,0,galeriazdjecie.html?T[page]=5

Zdechl najstarszy pies swiata

http://www.efakt.pl/Zdechl-najstarszy-pies-swiata,artykuly,51234,1.html


Była rekordzistką Guinnessa. W USA dokonała żywota suczka Chanel. Miała 21 lat i była najstarszym psem świata

W przeliczeniu na ludzkie lata Channel miała ich prawie 150. Zdechła ze starości, ale do końca swych dni była pełna życia.


Do rodziny Denice i Karla Shaughnessy trafiła jako malutki szczeniak. Małżeństwo wzięło je ze schroniska, gdy miała zaledwie sześć tygodni. W posiadłości swych państwa przeżyła szczęśliwych 21 lat. Pod koniec życia nosiła specjalne okulary, bo nabawiła się katarakty oczu.