Choroby szczurków domowych

Staroœć: 
Szczury żyjš przeciętnie 3-4 lata. Pod koniec ich życia sš osłabione i podatne na różne choroby, które często prowadzš do œmierci. Czasami, żeby nie męczyć zwierzęcia trzeba je uœpić. Jeœli trzymamy tylko jedno zwierzę możemy mu pozwolić umrzeć ze staroœci. Inaczej sprawy się majš kiedy mamy hodowlę. Stary szczur jest słabszy i odrzucany od reszty stada. Może być odganiany od pokarmu i atakowany. Zwierzštko nie rozumie nagłego postępowania towarzyszy i może umrzeć ze spowodowanego tym szoku. Dlatego powinniœmy starzejšce się zwierzę odizolować od innych i umieœcić w osobnej klatce, gdzie będzie mieć spokój.

Objawy staroœci:

ˇ Stajš się mniej agresywne
ˇ Przywišzujš się bardziej do opiekunów
ˇ Więcej œpiš i niewiele jedzš
ˇ Sierœć i skóra robiš się grubsze i mniej delikatne
ˇ Pyszczek staje się bardziej wyrazisty, a oczy mogš być zamglone
ˇ Zwierzę mniej się rusza
ˇ Czasami cierpiš na paraliż
ˇ Częœciej chorujš
ˇ Potrzebujš więcej płynów ze względu na dolegliwoœci nerek
ˇ Mogš mieć problemy z kršżeniem rozpoznawane po sinieniu ogona

Choroby: 
Domowe szczury rzadko chorujš jeœli sš odpowiednio pielęgnowane. Czasem jednak nawet to nie pomaga. Wiele chorób jest również zwišzane z wiekiem szczura.
Zwierzę chore łatwo rozpoznać, gdyż bardzo różni się od zdrowego.

Objawami sš:

ˇ Gryzie gdy bierzemy go do ręki (może odczuwać ból)
ˇ Gwałtownie chudnie lub tyje
ˇ Zachowuje się osowiale lub jest nadpobudliwy
ˇ Kuleje albo przewraca się (chyba, że się bawi)
ˇ Jest apatyczny albo cišgle œpi
ˇ Ma biegunkę, czerwony mocz
ˇ Rany, obrzmienia, opuchnięcia, bšble i zapalenie stóp
ˇ Szmery przy oddychaniu, kasłanie, kichanie, krwawišcy nos
ˇ Czerwona wydzielina pojawiajšca się przy oczach nie musi być symptomem choroby, ale jeœli pojawia się w połšczeniu z innymi objawami należy iœć do weterynarza
ˇ Ma matowš i zmierzwionš sierœć, widać łysiejšce miejsca
ˇ Mętne lub zaropiałe oczy
ˇ Wykrzywiona głowa, albo dziwnie ułożony grzbiet
ˇ Nie interesuje się pokarmem
ˇ Ucieka od towarzysz i chowa przed wzrokiem

Jeœli szczur jest chory i nie poczyni się żadnych kroków prowadzšcych do wyleczenia, po kilku lub kilkunastu dniach zwierzę pada.
Dlatego zaobserwowawszy niepokojšce objawy należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii. Najlepiej mieć kogoœ zaufanego, w pobliżu miejsca zamieszkania, aby podróż nie trwała zbyt długo. Dobry weterynarz może nawet przyjechać do szczura do domu. Jednak bardzo ciężko kogoœ takiego znaleŸć. Wybierajšc weterynarza musimy upewnić się, że jest to osoba odpowiednio wykwalifikowana, która umie obchodzić się z gryzoniami. Jeœli lekarz chwyta gwałtownie szczura, szczególnie za ogon!, nie pozwala abyœmy to my go trzymali, nie waży szczura i podaje dawkę leku na oko to więcej nie powinniœmy do niego przychodzić, a wręcz nie wolno mu pozwolić na leczenie naszego zwierzęcia.

Przykładowe choroby:

Infekcje dróg oddechowych. Wywołujš je wirusy i bakterie. Mogš być spowodowane stresem, wahaniami temperatury, nieodpowiednia wilgotnoœć powietrza, przecišgami, pylšcš œciółkš.
Objawiajš się szmerami przy oddychaniu, kichaniem, zaropieniem oczu i nosa, ale również ospałoœciš, letargiem. Należy usunšć przyczynę i udać się do weterynarza.
Wirusowe zapalenie płuc. Przebiega bezobjawowo, a zwierzę szybko umiera. Stan płuc może wykazać jedynie sekcja.
GruŸlica. Wywołujš jš prštki Kocha. Zwierzę umiera z wycieńczenia organizmu. Może się zarazić drogš kropelkowš bšdŸ przez wypicie zakażonego np. mleka. Objawy to kaszel i dusznoœci, a jeœli to gruŸlica jelit- biegunka.
Pasożyty. Sš to przeważnie pasożyty skórne, wszy, pchły, œwierzbowce, roztocza, czasem grzyby. Ale zdarzajš się także pasożyty wewnętrzne, np. tasiemce. ŒWIERZB: Powodowany przez roztocze, atakuje przeważnie nos, uszy i ogon.
INWAZJA PCHEŁ: Wywołuje niepokój i silne swędzenie, co powoduje drapanie. Pchły mogš zarazić szczura tasiemcem, którego jaj sš nosicielami. Często zagnieżdżajš się w piasku lub mogš przeskoczyć z innych domowych zwierzaków jak pies, czy kot. Należy wymienić œciółkę, zdezynfekować jš i jej wyposażenie, pójœć do weterynarza.
ROBACZYCE: Wywoływane przez tasiemce i nicienie. Tasiemiec powoduje: zaburzenia czynnoœci układu pokarmowego aż do krańcowego wyniszczenia organizmu. Nicienie (włosień kręty) w jelicie œlepym i okrężnicy. Zarazić się może przez zjedzenie ich jaj z karmš, które może wydalać z kałem chore zwierzę. Wywołujš silne biegunki, wychudzenie i osłabienie.
Krwawišcy nos (Chromodakyrorrhae). Wokół nosa i oczu pojawia się czerwony płyn, który nie jest krwiš. Zawiera barwnik porfinę. Zwykle wywołany stresem lub zapaleniem gruczołów limfatycznych oczu, oraz innych schorzeń. Należy pójœć do weterynarza a także usunšć przyczynę stresu i zaopiekować się troskliwie zwierzakiem.
Salmoneloza. Wywoływana przez bakterie Salmonella. Objawy: brak apetytu, wymioty, biegunka, podwyższona temperatura. Zwierzę pada po kilku dniach. W postaci przewlekłej mogš wystšpić drgawki, zaczerwienienie spojówek i zapalenie płuc. Jeżeli opiekujšc się chorym szczurem nie zachowamy należytej ostrożnoœci (dokładne i częste mycie ršk) sami też możemy się zarazić.
Mikoplazmoza. Wywoływana przez drobnoustrojeMmycoplasmatales. Nie ma objawów, ujawnia się dopiero po zaatakowaniu zwierzęcia przez inne bakterie lub wirusy. Powoduje wycieki z nosa i oczu, zaburzenia równowagi, skręty głowy.
Mikoplazmozy. Choroby dróg oddechowych, wywołane przez pałeczki gruŸlicy (Mycobacterium tuberculosis) lub rzekomš gruŸlicę (Corynebacterium pseudotuberculosis). Często długo przebiega bezobjawowo. Rozwija się gwałtownie, gdy szczur jest osłabiony albo narażony na stres. Nie ma na niš lekarstwa, można jedynie powstrzymywać jej rozwój, dla człowieka nie jest niebezpieczna.
Kolibakterioza. Może zaatakować również myszy, chomiki, œwinki morskie i inne zwierzęta. Wywołuje jš pałeczka okrężnicy (Escherichia coli), która występuje w zdrowej florze przewodu pokarmowego. Niektóre jej szczepy, z niewiadomych przyczyn powodujš chorobę. Objawy: biegunka, nastroszenie i zmatowienie sierœci, osłabienie i wychudzenie. Może zakończyć się œmierciš albo minšć samoistnie. Występuje gdy zwierzę ma obniżonš odpornoœć.
Kokcydioza. Wywołujš jš pierwotniaki Eimeria Objawy: biegunka, czasem nawet przy zachowaniu apetytu. Duże nasilenie pasożytów może spowodować œmierć zwierzęcia.
Czerwonka. Wywoływana przez pałeczki z rodzaju Schigella. To choroba przewodu pokarmowego. Powoduje zapalenie błon œluzowych przewodu i silnš, krwawš biegunkę.
Przekrzywiona głowa. Powodujš jš infekcje bakteryjne najczęœciej ucha œrodkowego i wewnętrznego. Objawem sš zaburzenia równowagi.
Zapalenie stóp. Spowodowane nieodpowiedniš œciółkš, bšdŸ drabinkami. Nadwaga znacznie pogarsza stan choroby. Wišże się z zapaleniem dolnej częœci stóp, nierzadko z bolšcym, chwiejnym chodem. Należy usunšć przyczyny choroby.
Wrzody. Można je usunšć jedynie operacyjnie. Podczas zabiegu stosuje się narkozę. Dzięki operacji można ulżyć zwierzęciu i przedłużyć jego życie.
Guzy Często występujš u starszych zwierzšt, czasami osišgajš duże rozmiary. Mogš to być rozmaitego pochodzenia naroœla tkankowe (rakowe). Można je leczyć operacyjnie.

Po operacji zwierzę musi być odpowiednio pielęgnowane. Trzeba mu zapewnić odosobnione, ciepłe miejsce, gdzie nie będš go niepokoić inne zwierzęta (nawet osobnicy jego gatunku), ani ludzie. Po obudzeniu podać mu wodę albo kawałek melona lub ogórka jeœli go lubi. Należy uważać by nie przegryzały szwów.

Zwierzę podczas choroby, nie tylko po operacji, musi być odpowiednio traktowane. Należy mu zapewnić spokój i odpowiednie warunki.